Rahman, "çok rahmet sahibi, gayet merhametli ve sonsuz rahmeti bulunan" demektir.
Rahman kelimesi sadece Allah'a mahsus bir sıfat isimi olup Allah'tan başkasına verilmesi uygun değildir.
Rahman Allah'ın özel bir ismi olduğundan dolayı tam manasıyla tercüme edilemez. Zira Türkçe'de onun tam karşılığı, onu tam ifade eden bir kelime yoktur.
Rahîm de "çok merhamet edici" anlamına gelen bir isimdir. Allah'ın sıfat ismi olmayıp, Allah'tan başka varlıklara da verilebilen bir isimdir.
Bu iki sıfat "rahmet" masdarından türemiş olmakla beraber, aralarında ifade ettikleri anlam bakımından farklar vardır. Şöyle ki: Rahman sıfatı daha ziyade ezelle, Rahîm sıfatı ise daha çok ebedle ilgilidir.
Rahman sıfatı Rahîm sıfatından daha kapsamlıdır. Yüce Allah, Rahman sıfatının gereği
olarak yarattığı bütün varlıklara merhamet eder. Bu konuda mümin-kâfir ve itaatkâr-âsi ayırımı yapmaz.
Allah, Rahîm sıfatı gereği dünyada sadece müminlerin güzel amellerine sevap verir, âhiret nimetlerinden sadece onları yararlandırır, onlardan razı olur ve onları cennetine koyar. Mümin olmayanlar, Allah'ın dünyadaki nimetlerinden yararlansalar da âhiretteki nimetlerinden mahrum kalırlar. Dolayısıyla Rahman sıfatı bütün insanları, Rahîm sıfatı ise yalnız müminleri kapsar.
Rahman sıfatı, hiçbir kayıt ve şarta bağlı olmaksızın varlıkları yaratmak, meydana getirmek,
onların çalışıp çalışmadıklarına bakmadan sayısız nimetlerle nimetlendirmek anlamına gelir.
Rahîm sıfatı ise Allah'ın emirleri doğrultusunda çalışanlara, çalıştıklarının karşılığını vermek anlamına gelir.
Rahman sıfatı ümitsizliğe, karamsarlığa imkân bırakmayan kesin bir ümit ve ezelî bir yardım ifade eder.
Rahîm sıfatı ise yaptığımız işlerimizin Allah tarafından mükâfatlandırılacağını ifade etmektedir.
Bu nedenle Rahman sıfatının ifade ettiği mânada mümin ve kâfir eşit tutulmuştur.
Rahîm sıfatının belirttiği anlamda ise mümin ve kâfir açık bir farkla ayrılmışlardır.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder